واقعا خسته شدم از این فضای به اصطلاح مجازی 

از اینجایی که آدماش از روشن فکری فقط بلدن ژستشو بگیرن، 

همین آدمای روشن فکری که یه روز میشن ایران پرست ولی 230هزار جوونی که جون خودشون رو از دست دادن تا این کشور دست اجنبی نیفته رو فراموش میکنن،آدمایی که قرآن رو کتاب 1400 سال پیش میدونن ولی از زردتشت 3000 سال پیش و کوروش 2500 سال پیش حمایت میکنن!!! واسه چی؟! فقط بخاطر اینکه چند تا جمله قشنگ از این ها دیدن! تاحالا شده برید تحقیق کنید که این جمله واقعا برای این عزیزان هست یا نه؟ 

آدمایی که میخوان از قرآن اشکالات علمی بگیرن،قرآنی که 1400 ساله شده باعث هدایت میلیارد ها نفر،آدمایی که فکر میکنن فقط خودشون به این سوالا رسیدن تواین 1400 سال!(احساس روشن فکری کاذب    )

این آدما تاحالا شده یه سرچی بزنن و ببینن سوالشون بار ها و بارها توی سایت های مختلف پاسخ داده شده؟    !

همین آدما،یه روزی دلشون برای زلزله زده های آذربایجان میسوزه و گیر میدن به ضریح امام حسین و عزاداری هاش،ولی عمرا اگه بخاطر تفریح هم رفته باشن سمت آذربایجان و به این زلزله زده ها سری زده باشن 

یه روزی دلشون برای دانش آموزان پیرانشهری میسوزه و یه روز دیگه اش برای کودکان کشته شده آمریکایی،و آیا به راستی همین روشن فکران شده با خودشان فکر کنند کودکان فلسطینی و عراقی و مسلمانان میانماری و ... هم انسان هستن؟؟؟    !

همین آدما شده تاحالا فکر کنن این آریایی آریایی کردنشون عین نژاد پرستیه؟ 

آیا واقعا ارزش آدما به نژادشونه؟    !

همین آدم های روشن فکر در همون لحظه که دارن با تفکرات عمیق خودشون کل وجود خدا و قرآن و پیامبران و ... رو میبرن زیر سوال میرسن به یه پست با این مضمون که

اول لایک کن بعد کامنت 1 بذار ببین معجزه 2013 رو!

اول لایک کن بعد کامنت 99 بذار ببین مگسه بلند میشه!

و ....

و همین آدم های روشن فکر میشن یک آدم ساده لوح!

فقط یه کم به حس و حال ادمین این صفحه ها که اینجور پست ها رو میذارن فکر کنید!

نشستن دارن به حال این آدما میخندنو دارن فکر میکنن فردا چه موضوعی رو پخش کنن و یه عده رو سرکار بذارن

واقعا کدوم رو باید باور کرد، این حرفای به اصطلاح روشن فکرانه رو یا این ساده لوح بودن هارو؟؟؟؟!!!

به قول یه ضرب المثلی قسم حضرت عباستو باور کنم یا دم خروس رو؟!

چه زیبا امام على علیه السلام میفرماید :

خدایا مرا عقلى کامل ، تصمیمى نافذ، خردى برتر، دلى پاک، دانشى فراوان و ادبى والا روزى کن و تمام اینها را به سود من قرار ده نه به زیانم،اى مهربانترین مهربانان.

بحار الانوار،ج84،ص325