کاش هنوزم همه رو ده تا دوست داشتیم    ...

بچه که بودیم چه دل های بزرگی داشتیم 

اکنون که بزرگیم چه دلتنگیم 

 کاش دلهامون به بزرگی بچگی بود 

کاش همان کودکی بودیم که حرفهایش را از نگاهش می توان خواند 

کاش برای حرف زدن نیازی به صحبت کردن نداشتیم 

کاش برای حرف زدن فقط نگاه کافی بود 

 کاش قلبها در چهره بود 

اما اکنون اگر فریاد هم بزنیم کسی نمی فهمد و دل خوش کرده ایم که سکوت کرده ایم دنیا را ببین    ...

بچه بودیم از آسمان باران می آمد بزرگ شده ایم از چشمهایمان می آید    !

 بچه بودیم همه چشمای خیسمون رو میدیدن بزرگ شدیم هیچکی نمیبینه 

 بچه بودیم تو جمع گریه می کردیم بزرگ شدیم تو خلوت 

 بچه بودیم راحت دلمون نمی شکست بزرگ شدیم خیلی آسون دلمون می شکنه 

بچه بودیم همه رو 10تا دوست داشتیم بزرگ که شدیم بعضی ها رو هیچی بعضی هارو کم و بعضی ها رو بی نهایت دوست داریم 

بچه که بودیم قضاوت نمی کردیم و همه یکسان بودن بزرگ که شدیم قضاوتهای درست و غلط باعث شد که اندازه دوست داشتنمون تغییر کنه

 کاش هنوزم همه رو به اندازه همون بچگی 10تا دوست داشتیم

بچه که بودیم اگه با کسی دعوا میکردیم 1ساعت بعد از یادمون میرفت بزرگ که شدیم گاهی دعواهامون سالها تو یادمون مونده و آشتی نمی کنیم

بچه که بودیم گاهی با یه تیکه نخ سرگرم می شدیم بزرگ که شدیم حتی 100تا کلاف نخم سرگرممون نمیکنه

بچه که بودیم بزرگترین آرزومون داشتن کوچکترین چیز بود بزرگ که شدیم کوچکترین آرزومون داشتن بزرگترین چیزه

 بچه که بودیم آرزومون بزرگ شدن بودبزرگ که شدیم حسرت برگشتن به بچگی رو داریم

 بچه که بودیم تو بازیهامون همش ادای بزرگ ترها رو در می آوردیمبزرگ که شدیم همش تو خیالمون بر میگردیم به بچگی.

بچه بودیم درد دل ها را به هزار ناله می گفتیم همه می فهمیدندبزرگ شده ایم درد دل را به صد زبان به کسی می گوییم... هیچ کسنمی فهمد

 بچه بودیم دوستیامون تا نداشتبزرگ که شدیم همه دوستیامون تا داره

 بچه که بودیم بچه بودیم...

بزرگ که شدیم بزرگ که نشدیم هیچ؛ دیگه همون بچه هم نیستیم